^{"Z 20 na 21 stycznia 1944 roku, o godzinie czwartej w nocy, przybiegł chłopiec sąsiada Wołodia Kiriczyk, zastukał w okno i powiedział: "Ciociu, uciekajcie, bo idą Polacy". Pobiegłam szybko do chaty do cioci Darki Gryczjuk, piwnica była już zamknięta i ona mi cichutko ze strachu powiedziała: "Chowaj się, córko, szybciej, bo już Polacy byli w pobliżu chaty". Wlazłam pod dziecięce łóżeczko. Aż tu wbiegają dwaj Polacy, odziani w niemiecki mundury. Zaczęli wszędzie szukać, jeden wyciągnął mnie za nogę. Zaczął krzyczeć: "Tu jest dziecko", a drugi mówi: "Zabij je", a ten odpowiada, że kuli żal. Wtedy inny mówi: "Przebij bagnetem".}

^{W cerkwi były otwarte okna na dzwonnicy, tam Polacy zainstalowali karabin maszynowy. Oni dobrze nas widzieli i cały czas strzelali. Biegliśmy w kierunku wsi Drozdnie. Kiedy przybiegłam do wsi (ulica Kociuby), to ludzie (mężczyźni) rozpytywali nas, ilu Polaków, skąd przyszli, oni wzięli widły, kosy i poszli na pomoc mieszkańcom mojej wsi. W tym czasie Polacy zaczęli grabić, wywozili wszystko co chcieli, pozostałe - palili. Wieś była w dymie. Płacząc przybiegłam z tamtymi ludźmi do wsi, wbiegam do dziadkowej chaty, a on siedział i jęczał. Zapytałam: "Co jest, dziadkowi?". A on mówi: "Przybiegł Kazik-Polak do chaty i do niego: "Zdychaj jak pies!", a dziadek: "Кaziku, synu, za co to tak?, co ja zrobiłem tobie?". A on: "Gdyż mamy was dość", wziął bagnet (na końcu karabinu) przeszył brzuch i powiedział: "Każdy z was będzie kaput".}

^{Dziadek zmarł dwa dni później.}

^{Zabili mojego wuja Fedora Nowosada (23 lata), sąsiadów - babcię Мarysie i dziadka Daniła Kiryczuków, żonę Wiktora Кiryczuka, a malutkiej córce przebili bagnetem główkę, rozcięli klatkę piersiową dziadkowi Kułaczce. Nasi ludzie nie oddali żadnego wystrzału ani przed i ani po tym.}

^{Oto taka tragedia była wtedy w mojej wsi Gończy Bród.}

^{Jeszcze żyją potomkowie naszych panów Мaciejewskich i Łobaczewskich, i oni powinni wiedzieć, że żaden Polak nie był wtedy zabity, a mieszkańców tej wsi zginęło wielu. Oni rąbali siekierami starych (Кiryczuka Daniła i jego żonę Маrysie, Domnu Kiryczuka, mojego wuja Fedora Nоwosada, dziadka Porfireja). Таnazija Gryciuka zabili, zostawiwszy ośmioro dzieci z mamą i babcią przy życiu. A ilu pozostało sierotami - to Iwan i Waria Gryciuki, troje dzieci Аrtymuków, i inni. Niemcy takiej szkody nie czynili, a niekiedy nawet ostrzegali żeby uciekać, bo jutro przyjdą Polacy. O tym, że Polacy planowali ten atak, my już wiedzieliśmy wczesniej" .}