• Zaprzeczenie kłamstwu nr   1.            

W maju – lipcu 1944r. wszyscy mieszkańcy Słobódki i  innych wiosek, położonych na lewym brzegu rzeki Dżuryn, zostali wysiedleni z pasa przyfrontowego 1 Gwardyjskiej Armii ZSRR.

• Zaprzeczenie kłamstwu nr  2. 

Krajewski Stanisław w rzeczywistości był średnio zamożnym rolnikiem, pochodzącym  z dość dużego rodu:  21 osób w  7 rodzinach, z których 5 rodzin wyjechało do Polski. Sam Krajewski zniknął bez śladu pod koniec lata gdzieś między Słobódką, gdzie znajdował się batalion oraz sztab i magazyny pułku,  a folwarkiem Czachor, w którym mieściły się magazyny dywizji 1 Gwardyjskiej Armii ZSRR. Ciała Krajewskiego nigdy nie znaleziono. Jego żona dożyła starości i umarła zdrowa na umyśle. Wychowała troje dzieci, które ukończyły wiejską szkołę. Jeden z braci wyjechał do Polski, drugi pozostał w Słobódce do samej śmierci, a jego syn i córka mieszkają w niej  do tej pory.

• Zaprzeczenie kłamstwu nr 3. 

Kuliczkowski był młynarzem a nie kowalem, był jednocześnie aktywistą rady sołeckiej. Biegał po wiosce z przewieszoną przez pierś pepeszą  oraz kursował  pomiędzy Towstym, gdzie mieścił się oddział rejonowy NKWD, a Czerwonogrodem, w którym działała AK przekształcona w „istriebitielnyj” oddział samoobrony. Został rozstrzelany 2 września 1944r. wraz z 2 Polakami i Ukraińcem.

• Zaprzeczenie kłamstwu nr 4. 

Jan Tatomyr wcale nie zginął, a zaciągnął się do Wojska Polskiego, potem zaś zamieszkał w Polsce.

 

 Na zdjęciu weselnym – Jan Tatomyr (1) i czworo jego bliskich krewnych (2-5), urodzonych w Słobódce. 

Troje z nich „uciekło” przed „eksterminacją” czy też „genocydem” dopiero w 1957 roku, zaś w roku 1958 nadal byli żywi i zdrowi.

W wiosce pozostały 4 siostry, do których Tatomyr przyjeżdżał w 1977 roku, szósta - „uciekła” z Chorostkowa od „genocydu”!  

            „Bezkrwawe ofiary słobódzkiego genocydu”

^{W tabeli (zdjęcie 2) wymieniono 300 wypędzonych (wysiedlonych) Polaków i 56 spustoszonych (spalonych) dworów. Jednak w świecie rzeczywistym istnieją inne fakty i inne liczby, a mianowicie:}

^{·         Polaków – osadników było 34 rodziny i 153 członków rodzin.}

^{·         Miejscowych Polaków – 54 rodziny, 166 członków rodzin}

^{·         Polsko-ukraińskich rodzin -17, członków rodzin – 73 (46 Polaków i 27 Ukraińców).}

^{·         Ukraińsko-polskich rodzin – 17, członków rodzin 80 (42 Polaków i 38 Ukraińców).}

^{·         Wywieziono na Syberię – 162 Polaków, w tym 153 osadników (wywózka odbyła się  13 lutego 1940r.)}

^{·         Wyjechało do Polski – 174 członków polskich i mieszanych rodzin: miejscowych Polaków – 139, członków polsko-ukraińskich rodzin – 17, członków ukraińsko-polskich rodzin – 18 (5 Ukraińców).}

^{Jeśli uważać za wygnańców  162 osoby wywiezione na Syberię i 174 osoby, repatriowane do Polski (liczba dość prawdziwa, margines błędu wynosi 12%), to zasadne jest pytanie – KTO ICH WYPĘDZIŁ?} 

^{Trzy rodziny wyjechały dopiero w 1957 roku. Czemu ich nikt nie WYPĘDZIŁ lub ZAMORDOWAŁ? Przed kim oni uciekli?}

^{9 członków polskich rodzin, 25 członków polsko-ukraińskich i 29 członków ukraińsko-polskich rodzin w ogóle nie wyjechało. DLCZEGO ICH NIE WYPĘDZILI?}

^{Odpowiedź jest oczywista : z jednej strony mamy zlikwidowanych jeszcze za okupacji niemieckiej 5 akowców: 3 Polaków i jednego, który „przyłączył się” już za Sowietów oraz dwóch tajnych współpracowników, z drugiej zaś - 174 Polaków spokojnie sobie wyjeżdżających do Polski, chociaż mogli i nie wyjeżdżać. Miesiąc-półtora przed odjazdem eszelonu tylko 7- 8 polskich rodzin wybrało się z wioski do punktu zbiórki w Towstem (może mieli jakieś grzeszki na sumieniu?).} 

^{Niemniej, regularnie i bez przeszkód, nawiedzali oni wioskę, przychodząc  po prowiant i domowe rzeczy.  Nawet w wiosce nocowali i to w rodzinach mieszanych i ukraińskich!}

^{Natomiast prawdziwa tragikomedia zaczyna się w związku ze spustoszonymi (spalonymi) dworami.}

^{34 z nich, według  prawa administracyjnego,  nie należało do Słobódki. W wyniku jakichś niejasnych kombinacji wyborczych były one wydzielone w odrębną gromadę wraz z 6 polskimi dworami wiejskimi (żaden polski „świadek” jakoś o tym nie wspomina, może po prostu o tym nie wie?) .} 

^{Sprawa dotyczy przede wszystkim osadników. Po ich wywózce na syberyjskie „ kurorty”, w tym miejscu zorganizowano kołchoz, gdzie ludzie doili krowy i dostarczali ich mięso dzielnym radzieckim „sokołom” z lotniska POPOWCE.} 

^{Wszystkie zabudowania rozebrali dla tychże „sokołów”, aczkolwiek o sobie również nie zapomnieli. Gdy skończyło się mleko, mięso, blacha, drzewo, cegła i kamień, skończył również kołchoz! A 3 lipca 1941r. przepadli również „sokoły”.}

^{·        Gdzieś około 30 chat spalili 8 maja 1944r.dzielni „kaszowary” z 1 Gwardyjskiej Armii ZSRR . Wymyślili oni nowy sposób maskowania,  wyprowadzając komin kuchni polowej pod słomianą strzechę. Cała ulica poszła z ogniem – NIE POLSKA ulica, lecz mieszana!}

^{·         Jeszcze 20 chat SPALILI „dzielni obrońcy” z NKWD  i „istiebitielnogo” batalionu. Udając „krwawą bitwę”,  „bohatersko” zamordowali oni dwóch i tak już umierających żołnierzy UPA  w ich kryjówce pod chatą i bronią ogniową podpalili najbliżej stojące budynki. Tylko chata mojego dziadka się obroniła: nie chciała się palić, tylko krokwie są osmolone aż do tej pory, a kilkanaście płyt wspaniałej cieszyńskiej blachy w 1967r. trzeba było zastąpić nieckami z któregoś nadbałtyckiego kraju.}

^{·         5 chat spalonych zimą 1947r. to także sprawka NKWD, likwidującego w owym czasie ostatnią kryjówkę OUN. W jednej z tych chat, wraz z Ukraińcami z OUN spalił się również Polak- żołnierz UPA. Wtedy to skutecznie zniszczono ogniem całą grupę chat.} 

^{·         Jedna jedyna polska chata spaliła w środku nocy, zimą 1945r. Teraz by pewnie zrzucono winę na instalację elektryczną, ale wieś zelektryfikowano dopiero w 1965 roku. W pozostałych, niespalonych przez „kaszowarów” i NKWD, chatach zamieszkali przesiedleńcy z Polski.}

^{Taki oto „genocyd” mamy w Słobódce Koszyłowieckiej !!!}

Anton Mohyluk – emerytowany nauczyciel, mieszkaniec wsi Słobidka